dünyanın ortasında,gece karanlıkta,yalnız kaldığımızda,insan gelişiminin ritm ve anlamı sonunda ileri yetişkinliğe yönelir.gençliğimizin yapraklarını dökeriz ve zaman rüzgarının etkisiyle gerçekliğe soyunuruz.hayatın geleceğe doğru yaşandığını fakat geriye doğru anlaşıldığını öğreniriz.hayatın başlangıcı ve sonu arasındaki bağlantıyı kurarız ve gösteri bitmeden onun neyle ilgili olduğunu anlamaya çalışırız.en sonunda anlarız ki biz hayat mücadelesinde geriye ne kalmışsa oyuzdur...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yorumlarınız için teşekkür ederim :)