Biraz benden biraz kendimden...

 Ya tam anksiyete ilaçlarından kurtuldum, ki üç sene aralıksız kullandım, derken arka arkaya bir sürü can sıkıcı şey oldu.Üstelik hiç birisinin müsebbibi olmadığım gibi ana karakteri de ben değilim.Ana bazen olayların içine çekilirsiniz ..

İşte böyle birşeyler oldu ama iyi ki de olmuş diyorum pekçok kişinin gerçek yüzünü görmekle kalmadım narsist kişilere karşı gardımı kuşandım.

Ama pişmemiş insanlar ne de çok can yakıyor.Bşrde nefisperanelik ve kibir birleşince seyreyle gümbürtüyü.

Kibirli insanları hiç anlamıyorum ya hu sende herkes gibi defi hacetini görüyor, gaz çıkarıyor,geğiriyorsun diğerlerinden üstünlüğün nerede?

Okumuş, cahil,bencil,narsistler daha da tehlikeli Allah şerlerinden korusun 

Özel hayat,iş ortamı,veli tacizi,öğrenciderdi,çocuğun dersanesi,servisi,faturalar,anksiyete manksiyete derken bir on gündür çarpıntı yaşıyorum,ara ara ağlamam geliyo,tepem atıyo falan...

Kendimi kendi hayatıma sıkışıp kalmış gibi hissediyorum hani kötü bir rüyadan uyanmak istersinde uyananazsın ya işte öyle.

Allah'a karşı şükürsüzlük etmekten çok imtina etsemde pandemiyle birlikte bir döngüde sıkışıp kalmış gübiyim.

Valla çok yorgunum...

Memurluk kısır bir döngü,imtihan dünyası,başkalarının nefislerine maruz kalmak,geçim gailesi,evladın sorumlulukları,onun üzüntüleri derken yuvarlanıp gitmiyorsamda itilip kakılıp debeleniyormuşum gibi hissediyorum.

Ben yoruldum be hayat.

Yine de her hissi veren Rabbe şükürler olsun.Yorulmak şuursuz olmaktan iyidir deyip geçinip gidiyorum.

He kiminle geçiniyorsun derseniz en çok kendimle geçinmeye çalışıyorum diğerleri dış kapının dış mandalı.

Ne edek🙇