murakami Sanın son kitabı da yine bir roman taslağı mı acaba sorusunu kafalarda oluşturuyor.Ama bu kez diğer iki süslü kitabından sonra aldığı eleştirilerden olacak muallak bir sinir krizi sonu hazırlamamış.Kitabın sonu gayet tatmin edici.Tam bir Haruki Murakami öyküsü olmuş.Severlerine duyurulur.😉
arka kapak:
Haruki Murakami’den açlık ve suçun doğası üzerine tuhaf, gizemli ve yer yer komik bir suç öyküsü…
Karnımız açtı. Hayır, açlık demek yetmezdi buna. Sanki uzay boşluğunu yutmuştuk.
Nereden çıkmıştı bu açlık hissi? Elbette yiyeceğimizin olmamasından. Neden yiyeceğimiz yoktu? Çünkü yiyecek karşılığında verecek değerli bir şeyimiz yoktu. Neden değerli bir şeyimiz yoktu? Sanırım hayal gücümüzün eksikliğinden kaynaklanıyordu değerli bir şeyimizin olmaması. Hayır, değil, belki de karnımızın aç olmasının nedeni, doğrudan hayal gücü eksikliğimizdi.
Tanrı, Marx ve John Lennon, hepsi ölmüştü. Karnımız açtı ve bu yüzden suç işleyecektik. “Ben artık sapıtmak üzereyim” dedi arkadaşım. Durumumuzu azıcık sözcükle ancak bu kadar güzel anlatabilirdi.
keyifle kalın..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yorumlarınız için teşekkür ederim :)